உடைமை
Tamil
Etymology
Inherited from Old Tamil 𑀉𑀝𑁃𑀫𑁃 (uṭaimai), equivalent to உடை (uṭai, “to have, possess, belong”) + -மை (-mai, “-ness”).
Pronunciation
- IPA(key): /uɖaimai/
Noun
உடைமை • (uṭaimai) (plural உடைமைகள்)
- belonging, possession
- Synonym: சம்பத்து (campattu)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | uṭaimai |
உடைமைகள் uṭaimaikaḷ |
| vocative | உடைமையே uṭaimaiyē |
உடைமைகளே uṭaimaikaḷē |
| accusative | உடைமையை uṭaimaiyai |
உடைமைகளை uṭaimaikaḷai |
| dative | உடைமைக்கு uṭaimaikku |
உடைமைகளுக்கு uṭaimaikaḷukku |
| benefactive | உடைமைக்காக uṭaimaikkāka |
உடைமைகளுக்காக uṭaimaikaḷukkāka |
| genitive 1 | உடைமையுடைய uṭaimaiyuṭaiya |
உடைமைகளுடைய uṭaimaikaḷuṭaiya |
| genitive 2 | உடைமையின் uṭaimaiyiṉ |
உடைமைகளின் uṭaimaikaḷiṉ |
| locative 1 | உடைமையில் uṭaimaiyil |
உடைமைகளில் uṭaimaikaḷil |
| locative 2 | உடைமையிடம் uṭaimaiyiṭam |
உடைமைகளிடம் uṭaimaikaḷiṭam |
| sociative 1 | உடைமையோடு uṭaimaiyōṭu |
உடைமைகளோடு uṭaimaikaḷōṭu |
| sociative 2 | உடைமையுடன் uṭaimaiyuṭaṉ |
உடைமைகளுடன் uṭaimaikaḷuṭaṉ |
| instrumental | உடைமையால் uṭaimaiyāl |
உடைமைகளால் uṭaimaikaḷāl |
| ablative | உடைமையிலிருந்து uṭaimaiyiliruntu |
உடைமைகளிலிருந்து uṭaimaikaḷiliruntu |