ஏமாற்றம்

Tamil

Etymology

From ஏமாற்று (ēmāṟṟu) ("to cheat").

Pronunciation

IPA^(key): /eːmaːrːam/, [eːmaːtram]

Noun

ஏமாற்றம் • (ēmāṟṟam)

Declension

m-stem declension of ஏமாற்றம் (ēmāṟṟam)
	singular	plural
nominative	ēmāṟṟam	ஏமாற்றங்கள் ēmāṟṟaṅkaḷ
vocative	ஏமாற்றமே ēmāṟṟamē	ஏமாற்றங்களே ēmāṟṟaṅkaḷē
accusative	ஏமாற்றத்தை ēmāṟṟattai	ஏமாற்றங்களை ēmāṟṟaṅkaḷai
dative	ஏமாற்றத்துக்கு ēmāṟṟattukku	ஏமாற்றங்களுக்கு ēmāṟṟaṅkaḷukku
benefactive	ஏமாற்றத்துக்காக ēmāṟṟattukkāka	ஏமாற்றங்களுக்காக ēmāṟṟaṅkaḷukkāka
genitive 1	ஏமாற்றத்துடைய ēmāṟṟattuṭaiya	ஏமாற்றங்களுடைய ēmāṟṟaṅkaḷuṭaiya
genitive 2	ஏமாற்றத்தின் ēmāṟṟattiṉ	ஏமாற்றங்களின் ēmāṟṟaṅkaḷiṉ
locative 1	ஏமாற்றத்தில் ēmāṟṟattil	ஏமாற்றங்களில் ēmāṟṟaṅkaḷil
locative 2	ஏமாற்றத்திடம் ēmāṟṟattiṭam	ஏமாற்றங்களிடம் ēmāṟṟaṅkaḷiṭam
sociative 1	ஏமாற்றத்தோடு ēmāṟṟattōṭu	ஏமாற்றங்களோடு ēmāṟṟaṅkaḷōṭu
sociative 2	ஏமாற்றத்துடன் ēmāṟṟattuṭaṉ	ஏமாற்றங்களுடன் ēmāṟṟaṅkaḷuṭaṉ
instrumental	ஏமாற்றத்தால் ēmāṟṟattāl	ஏமாற்றங்களால் ēmāṟṟaṅkaḷāl
ablative	ஏமாற்றத்திலிருந்து ēmāṟṟattiliruntu	ஏமாற்றங்களிலிருந்து ēmāṟṟaṅkaḷiliruntu