ஏழ்மை

Tamil

Etymology

ஏழை (ēḻai) +‎ -மை (-mai).

Pronunciation

  • IPA(key): /eːɻmai/

Noun

ஏழ்மை • (ēḻmai)

  1. poverty, indigence, neediness
    Synonyms: வறுமை (vaṟumai), தரித்திரம் (tarittiram)

Declension

ai-stem declension of ஏழ்மை (ēḻmai) (singular only)
singular plural
nominative
ēḻmai 		-
vocative ஏழ்மையே
ēḻmaiyē 		-
accusative ஏழ்மையை
ēḻmaiyai 		-
dative ஏழ்மைக்கு
ēḻmaikku 		-
benefactive ஏழ்மைக்காக
ēḻmaikkāka 		-
genitive 1 ஏழ்மையுடைய
ēḻmaiyuṭaiya 		-
genitive 2 ஏழ்மையின்
ēḻmaiyiṉ 		-
locative 1 ஏழ்மையில்
ēḻmaiyil 		-
locative 2 ஏழ்மையிடம்
ēḻmaiyiṭam 		-
sociative 1 ஏழ்மையோடு
ēḻmaiyōṭu 		-
sociative 2 ஏழ்மையுடன்
ēḻmaiyuṭaṉ 		-
instrumental ஏழ்மையால்
ēḻmaiyāl 		-
ablative ஏழ்மையிலிருந்து
ēḻmaiyiliruntu 		-

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.