வெயில்

Tamil

Etymology

Derived from Proto-Dravidian *wec- (heat). Cognate with Kannada ಬಿಸಿಲು (bisilu, sunshine), Malayalam വെയിൽ (veyil, sunshine), Telugu వేడి (vēḍi, heat), Tulu ಬಿಸುಲ್ (bisulŭ, sunshine).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʋɛjɪl/

Noun

வெயில் • (veyil)

  1. sunshine
  2. intense heat, especially on a tropical day

Declension

l-stem declension of வெயில் (veyil)
singular plural
nominative
veyil
வெயிற்கள்
veyiṟkaḷ
vocative வெயில்லே
veyillē
வெயிற்களே
veyiṟkaḷē
accusative வெயில்லை
veyillai
வெயிற்களை
veyiṟkaḷai
dative வெயில்லுக்கு
veyillukku
வெயிற்களுக்கு
veyiṟkaḷukku
benefactive வெயில்லுக்காக
veyillukkāka
வெயிற்களுக்காக
veyiṟkaḷukkāka
genitive 1 வெயில்லுடைய
veyilluṭaiya
வெயிற்களுடைய
veyiṟkaḷuṭaiya
genitive 2 வெயில்லின்
veyilliṉ
வெயிற்களின்
veyiṟkaḷiṉ
locative 1 வெயில்லில்
veyillil
வெயிற்களில்
veyiṟkaḷil
locative 2 வெயில்லிடம்
veyilliṭam
வெயிற்களிடம்
veyiṟkaḷiṭam
sociative 1 வெயில்லோடு
veyillōṭu
வெயிற்களோடு
veyiṟkaḷōṭu
sociative 2 வெயில்லுடன்
veyilluṭaṉ
வெயிற்களுடன்
veyiṟkaḷuṭaṉ
instrumental வெயில்லால்
veyillāl
வெயிற்களால்
veyiṟkaḷāl
ablative வெயில்லிலிருந்து
veyilliliruntu
வெயிற்களிலிருந்து
veyiṟkaḷiliruntu