វៀន

From Proto-Mon-Khmer *wən(ʔ) (“coiled; to wind, bend”). Cognate with Mon ဝေန် (wèn, “to be crooked”) and Vietnamese quấn (“to wind, twine”).

វៀន • (viən) (abstract noun ការវៀន)

1. to curl up, to hunch oneself up

• ពេន (pein)

• ពោះវៀន (pŭəh viən)​

• ក្រវៀន (krɑviən)
• ខ្វៀន (khviən)
• ​គ្រវៀន (krɔviən)
• បង្វៀន (bɑngviən)
• ពង្វៀន (pŭəngviən)
• សង្វៀន (sɑngviən)