Ausonius
English
Proper noun
Ausonius
- Decimus Magnus Ausonius, a 4th-century CE Roman poet.
Translations
Roman poet
Latin
Alternative forms
- Aus. (abbreviation)
Etymology
From Ausonia (“Italy”) + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯ˈsɔ.ni.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯ˈsɔː.ni.us]
Proper noun
Ausonius m sg (genitive Ausoniī or Ausonī); second declension
- Ausonius (Roman poet)
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Ausonius |
| genitive | Ausoniī Ausonī1 |
| dative | Ausoniō |
| accusative | Ausonium |
| ablative | Ausoniō |
| vocative | Ausonī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Adjective
Ausonius (feminine Ausonia, neuter Ausonium); first/second-declension adjective (poetic)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Ausonius | Ausonia | Ausonium | Ausoniī | Ausoniae | Ausonia | |
| genitive | Ausoniī | Ausoniae | Ausoniī | Ausoniōrum | Ausoniārum | Ausoniōrum | |
| dative | Ausoniō | Ausoniae | Ausoniō | Ausoniīs | |||
| accusative | Ausonium | Ausoniam | Ausonium | Ausoniōs | Ausoniās | Ausonia | |
| ablative | Ausoniō | Ausoniā | Ausoniō | Ausoniīs | |||
| vocative | Ausonie | Ausonia | Ausonium | Ausoniī | Ausoniae | Ausonia | |
Further reading
- “Ausonius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Ausonius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.