Bekannter
See also: bekannter
German
Etymology
From bekannt.
Pronunciation
- IPA(key): [bəˈkantɐ]
Audio: (file)
Noun
Bekannter m (adjectival, definite nominative der Bekannte, genitive (des) Bekannten, plural Bekannte, definite plural die Bekannten, feminine Bekannte)
- acquaintance, friend (male or of unspecified gender)
Declension
Declension of Bekannter [masculine, adjectival]
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine gender | strong declension | |||
| nominative | Bekannter | Bekannte | ||
| genitive | Bekannten | Bekannter | ||
| dative | Bekanntem | Bekannten | ||
| accusative | Bekannten | Bekannte | ||
| weak declension | ||||
| nominative | der | Bekannte | die | Bekannten |
| genitive | des | Bekannten | der | Bekannten |
| dative | dem | Bekannten | den | Bekannten |
| accusative | den | Bekannten | die | Bekannten |
| mixed declension | ||||
| nominative | ein | Bekannter | (keine) | Bekannten |
| genitive | eines | Bekannten | (keiner) | Bekannten |
| dative | einem | Bekannten | (keinen) | Bekannten |
| accusative | einen | Bekannten | (keine) | Bekannten |
Related terms
Noun
Bekannter f
- inflection of Bekannte:
- strong genitive/dative singular
- strong genitive plural