Cynricing

Old English

Etymology

From Cynrīc +‎ -ing (son)

Proper noun

Cynrīcing m

  1. a son of Cynrīc
    • The Anglo-Saxon Chronicle
      Sē Ceadwalla wæs Cenbrihting, Cenbriht Ċeadding, Ċeadda Cūþing, Cūþa Ċeawlining, Ċeawlin Cynrīcing, Cynrīc Cerdicing, ⁊ Mūl wæs Ceadwallan brōðor.
      Cædwalla was son of Cenbriht, Cenbriht son of Ceadda, Ceadda son of Cuþa, Cuþa son of Ceawling, Ceawlin son of Cynric, [and] Cynric son of Cerdic, and Mul was Cædwalla's brother.