Furius
Latin
Etymology
From Old Latin Fourios (Münzer) or Fusius (Frankel); according to Piccirilli, derived from fur (“thief”), perhaps a nickname held by an ancestor.[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈfuː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈfuː.ri.us]
Proper noun
Fūrius m sg (genitive Fūriī or Fūrī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Marcus Furius Camillus, a Roman soldier and statesman
- Marcus Furius Bibaculus, a Roman satiric poet
- Aulus Furius Antias, a Roman poet
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Fūrius |
| genitive | Fūriī Fūrī1 |
| dative | Fūriō |
| accusative | Fūrium |
| ablative | Fūriō |
| vocative | Fūrī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- Fūria
- Fūriānus
Adjective
Fūrius (feminine Fūria, neuter Fūrium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the gens Furia.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Fūrius | Fūria | Fūrium | Fūriī | Fūriae | Fūria | |
| genitive | Fūriī | Fūriae | Fūriī | Fūriōrum | Fūriārum | Fūriōrum | |
| dative | Fūriō | Fūriae | Fūriō | Fūriīs | |||
| accusative | Fūrium | Fūriam | Fūrium | Fūriōs | Fūriās | Fūria | |
| ablative | Fūriō | Fūriā | Fūriō | Fūriīs | |||
| vocative | Fūrie | Fūria | Fūrium | Fūriī | Fūriae | Fūria | |
References
- “Furius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Furius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Ridley, R. T. (2023). Marcus Furius Camillus, Fatalis Dux: A Documentary Study. Germany: Vandenhoeck & Ruprecht, p. 55