Harput

See also: harput

English

Etymology

From Turkish Harput.

Proper noun

Harput

  1. Alternative form of Kharput.

Anagrams

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish خرپوت (Harput).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈhɑɾput]

Proper noun

Harput

  1. Kharput

Declension

Declension of Harput
singular plural
nominative Harput Harputlar / Harput'lar
accusative Harput'u Harputları / Harput'ları
dative Harput'a Harputlara / Harput'lara
locative Harput'ta Harputlarda / Harput'larda
ablative Harput'tan Harputlardan / Harput'lardan
genitive Harput'un Harputların / Harput'ların
Possessive forms of Harput
singular plural
benim (my) Harput'um Harputlarım
Harput'larım
senin (your) Harput'un Harputların
Harput'ların
onun (his/her/its) Harput'u Harputları
Harput'ları
bizim (our) Harput'umuz Harputlarımız
Harput'larımız
sizin (your) Harput'unuz Harputlarınız
Harput'larınız
onların (their) Harput'u
Harputları
Harput'ları 		Harputları
Harput'ları

Derived terms

See also

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.