Konsonant
See also: konsonant
German
Etymology
Borrowed from Latin (littera) cōnsonāns (“consonant”) (accusative singular cōnsonantem).
Pronunciation
- IPA(key): [ˌkɔnzoˈnant]
Audio: (file) - Rhymes: -ant
- Hyphenation: Kon‧so‧nant
Noun
Konsonant m (weak, genitive Konsonanten, plural Konsonanten)
- (linguistics, phonetics) consonant
- Synonyms: Mitlaut, Mitlauter, Mitstimmer
- Antonyms: Vokal, Selbstlaut, Selbstlauter
Declension
Declension of Konsonant [masculine, weak]
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indef. | def. | noun | def. | noun | |
| nominative | ein | der | Konsonant | die | Konsonanten |
| genitive | eines | des | Konsonanten | der | Konsonanten |
| dative | einem | dem | Konsonanten | den | Konsonanten |
| accusative | einen | den | Konsonanten | die | Konsonanten |
Derived terms
- Konsonantenbuchstabe
- Konsonantendoppelung
- Konsonantengemination
- Konsonantengruppe
- Konsonantenhäufung
- Konsonantenschrift
- Konsonantenstamm
- Konsonantensystem
- Konsonantenverbindung
- konsonantisch
- Konsonantismus
Related terms
- konsonant
- Konsonanz