Mutilius
Latin
Etymology
From mutilus (“mutilated”) + -ius.[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mʊˈtɪ.li.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [muˈt̪iː.li.us]
Proper noun
Mutilius m sg (genitive Mutiliī or Mutilī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name"
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Mutilius |
| genitive | Mutiliī Mutilī1 |
| dative | Mutiliō |
| accusative | Mutilium |
| ablative | Mutiliō |
| vocative | Mutilī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- ^ Chase, pp. 123, 124.