Reconstruction:Old Dutch/diligon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *diligōn.
Verb
*diligon
Inflection
Conjugation of *diligon (weak class 2)
| infinitive | *diligon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *diligo, *diligon | *diligoda |
| 2nd person singular | *diligos | *diligodos |
| 3rd person singular | *diligot | *diligoda |
| 1st person plural | *diligon | *diligodon |
| 2nd person plural | *diligot | *diligodot |
| 3rd person plural | *diligont | *diligodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *dilige | *diligodi |
| 2nd person singular | *diligis | *diligodis |
| 3rd person singular | *dilige | *diligodi |
| 1st person plural | *diligin | *diligodin |
| 2nd person plural | *diligit | *diligodit |
| 3rd person plural | *diligin | *diligodin |
| imperative | present | |
| singular | *diligo | |
| plural | *diligot | |
| participle | present | past |
| *diligondi | *diligot, *gidiligot | |