Reconstruction:Old Dutch/dritan
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *drītaną.
Verb
*drītan
- to defecate
Inflection
Conjugation of *drītan (strong class 1)
| infinitive | *drītan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *drīto, *drīton | *drēt |
| 2nd person singular | *drītis | *driti |
| 3rd person singular | *drītit | *drēt |
| 1st person plural | *drītun | *driton |
| 2nd person plural | *drītit | *dritot |
| 3rd person plural | *drītunt | *driton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *drīte | *driti |
| 2nd person singular | *drītis | *driti |
| 3rd person singular | *drīte | *driti |
| 1st person plural | *drītin | *dritin |
| 2nd person plural | *drītit | *dritit |
| 3rd person plural | *drītin | *dritin |
| imperative | present | |
| singular | *drīt | |
| plural | *drītet | |
| participle | present | past |
| *drītandi | *dritan, *gidritan | |