Reconstruction:Old Dutch/irstummon
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *uʀstummēn. Equivalent to ir- + *stummon. The unprefixed verb is not attested in Old Dutch or its descendants, it comes from Proto-West Germanic *stummēn.
Verb
*irstummon
Inflection
Conjugation of *irstummon (weak class 2)
| infinitive | *irstummon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *irstummo, *irstummon | *irstummoda |
| 2nd person singular | *irstummos | *irstummodos |
| 3rd person singular | *irstummot | *irstummoda |
| 1st person plural | *irstummon | *irstummodon |
| 2nd person plural | *irstummot | *irstummodot |
| 3rd person plural | *irstummont | *irstummodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *irstumme | *irstummodi |
| 2nd person singular | *irstummis | *irstummodis |
| 3rd person singular | *irstumme | *irstummodi |
| 1st person plural | *irstummin | *irstummodin |
| 2nd person plural | *irstummit | *irstummodit |
| 3rd person plural | *irstummin | *irstummodin |
| imperative | present | |
| singular | *irstummo | |
| plural | *irstummot | |
| participle | present | past |
| *irstummondi | *irstummot | |
Descendants
- Middle Dutch: erstommen