Reconstruction:Old Dutch/lanc
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *lang, from Proto-Germanic *langaz. Only attested in toponyms and in the comparative langiro as an adverb.
Adjective
*lanc (comparative langiro, superlative *lancst)
Inflection
Declension of *lanc (a-stem)
| strong declension | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | *lanc | *lanc | *lanc | *langa, *lange | ||
| accusative | *langan, *langen | *langa | *lanc | *langa, *lange | ||
| genitive | *langes | *langero | *langes | *langero | ||
| dative | *langin, *langemo | *langero | *langin, *langemo | *langon | ||
| weak declension | ||||||
| case | masculine | feminine | neuter | plural | ||
| nominative | *lango | *langa | *langa | *langon | ||
| accusative | *langon | *langon | *langa | *langon | ||
| genitive | *langin | *langon | *langin | *langono | ||
| dative | *langin | *langon | *langin | *langon | ||
Derived terms
Descendants
- Middle Dutch: lanc
References
- “lank”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012