Reconstruction:Old Dutch/migan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *mīgan.
Verb
*mīgan
- to urinate
Inflection
Conjugation of *mīgan (strong class 1)
| infinitive | *mīgan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *mīgo, *mīgon | *mēg |
| 2nd person singular | *mīgis | *migi |
| 3rd person singular | *mīgit | *mēg |
| 1st person plural | *mīgun | *migon |
| 2nd person plural | *mīgit | *migot |
| 3rd person plural | *mīgunt | *migon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *mīge | *migi |
| 2nd person singular | *mīgis | *migi |
| 3rd person singular | *mīge | *migi |
| 1st person plural | *mīgin | *migin |
| 2nd person plural | *mīgit | *migit |
| 3rd person plural | *mīgin | *migin |
| imperative | present | |
| singular | *mīg | |
| plural | *mīget | |
| participle | present | past |
| *mīgandi | *migan, *gimigan | |
Descendants
- Middle Dutch: migen