Reconstruction:Proto-Celtic/garsman
Proto-Celtic
Etymology
From Proto-Indo-European *ǵeh₂r- (“to call, cry”), suffixed with *-sman (action noun suffix).
Noun
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | *garsman | *garsmane? | *garsmana |
| vocative | *garsman | *garsmane? | *garsmana |
| accusative | *garsman | *garsmane? | *garsmana |
| genitive | *garsmens | *garsmenous? | *garsmenom |
| dative | *garsmenei | *garsmembom | *garsmembos |
| locative | *garsmen(i) | *? | *? |
| instrumental | *garsmenei | *garsmembim | *garsmembis |
Related terms
Descendants
- Proto-Brythonic:
- Middle Breton: garm
- Breton: garm
- Cornish: garm
- Middle Welsh: garm
- Middle Breton: garm
- Old Irish: gairm
- Gaulish: *garman
- → Latin: Garmanus
- → Old French: guermenter (“lament”)
- → Latin: Garmangabi
References
- ^ Matasović, Ranko (2009) “*gar(r)man-”, in Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, →ISBN, page 152
- ^ Koch, John (2004) “*gar(s)man-”, in English–Proto-Celtic Word-list with attested comparanda[1], University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies, page 54