Reconstruction:Proto-Germanic/Erþō
Proto-Germanic
Etymology
Personification of *erþō (“earth”), attested via Tacitus in his Germania as the Latinization Ertha.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈer.θɔː/
Proper Noun
*Erþō f
Inflection
| singular | |
|---|---|
| nominative | *Erþō |
| vocative | *Erþō |
| accusative | *Erþǭ |
| genitive | *Erþōz |
| dative | *Erþōi |
| instrumental | *Erþō |
Descendants
- Old Norse: Jǫrð
- → Latin: Ertha