Reconstruction:Proto-Germanic/akramann-
Proto-Germanic
Etymology
From *akraz (“field”) + *mann- (“man”).
Noun
*akramann- m[1]
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *akramann- | *akramanniz |
| vocative | *akramann | *akramanniz |
| accusative | *akramannų | *akramannunz |
| genitive | *akramanniz | *akramannǫ̂ |
| dative | *akramanni | *akramannumaz |
| instrumental | *akramannē | *akramannumiz |
Descendants
- Old English: æcermann, æcerman
- Old Dutch: *accarman
- Middle Dutch: ackerman
- Old Saxon: *akkarman
- Middle Low German: ackerman, ackermann
- Old High German: ackarman
- Middle High German: ackerman
- German: Ackermann
- Middle High German: ackerman
- Old Norse: akrmaðr
- Icelandic: akurmaður
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*akra-mannz”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 12