Reconstruction:Proto-Germanic/fingragulþą
Proto-Germanic
Etymology
From *fingraz (“finger”) + *gulþą (“gold”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɸiŋ.ɡrɑ.ˌɣul.θɑ̃/
Noun
*fingragulþą n[1]
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *fingragulþą | *fingragulþō |
| vocative | *fingragulþą | *fingragulþō |
| accusative | *fingragulþą | *fingragulþō |
| genitive | *fingragulþas, *fingragulþis | *fingragulþǫ̂ |
| dative | *fingragulþai | *fingragulþamaz |
| instrumental | *fingragulþō | *fingragulþamiz |
Descendants
- Old Norse: fingrgull
- Faroese: fingurgull
- Icelandic: fingurgull
- Gothic: 𐍆𐌹𐌲𐌲𐍂𐌰𐌲𐌿𐌻𐌸 (figgragulþ)
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*fengra-gulþan”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 98