Reconstruction:Proto-Hellenic/wérgon
Proto-Hellenic
Etymology
From Proto-Indo-European *wérǵom (“work”).[1]
Noun
*wérgon n
Inflection
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | *wérgon | *wérgō | *wérga |
| vocative | *wérgon | *wérgō | *wérga |
| accusative | *wérgon | *wérgō | *wérga |
| genitive | *wérgoyyo | *wérgoyyun | *wérgōn |
| dative | *wérgōi | *wérgoyyun | *wérgois |
| locative | *wérgoi, -ei | *? | *wérgoihi |
| instrumental | *wérgō | *? | *wérgōis |
Descendants
- Ancient Greek: ἔργον (érgon)
- Doric Greek: ϝέργον (wérgon)
- Elean Greek: ϝάργον (wárgon)
- Greek: έργο (érgo)
References
- ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἔργον”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 450