Reconstruction:Proto-Slavic/golvačь
Proto-Slavic
Etymology
Literally "headed". From *golva (“head”) + *-ačь
Noun
*golvačь m
- big-headed man/animal
- intelligent man (Polish)
- stubborn man (South and West Slavic)
Inflection
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | *golvačь | *golvača | *golvači |
| genitive | *golvača | *golvaču | *golvačь |
| dative | *golvaču | *golvačema | *golvačemъ |
| accusative | *golvačь | *golvača | *golvačę̇ |
| instrumental | *golvačьmь, *golvačemь* | *golvačema | *golvači |
| locative | *golvači | *golvaču | *golvačixъ |
| vocative | *golvaču | *golvača | *golvači |
* -ьmь in North Slavic, -emь in South Slavic.
Related terms
- *golvatъ (“big-headed; intelligent (East Slavic); stubborn (West Slavic)”)
Descendants
- East Slavic:
- Belarusian: галава́ч (halaváč)
- Russian: голова́ч (golováč)
- Ukrainian: голова́ч (holováč)
- South Slavic:
- Serbo-Croatian:
- Cyrillic script: гла̀ва̄ч
- Latin script: glavač (“stubborn”, adjective)
- Slovene: glaváč
- Serbo-Croatian:
- West Slavic:
References
- Chernykh, P. Ja. (1999) “голова”, in Историко-этимологический словарь русского языка [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), 3rd edition, volume 1 (а – пантомима), Moscow: Russian Lang., →ISBN, page 200
- Trubachyov, Oleg, editor (1980), “*golvačь”, in Этимологический словарь славянских языков [Etymological dictionary of Slavic languages] (in Russian), numbers 7 (*golvačь – *gyžati), Moscow: Nauka, page 7