Reconstruction:Proto-Slavic/vьračь
Proto-Slavic
Etymology
From *vьrati (“to speak out, to utter a spell”) + *-ačь, ultimately from Proto-Indo-European *werh₁- (“to speak”).
Noun
*vьračь m
Inflection
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | *vьračь | *vьrača | *vьrači |
| genitive | *vьrača | *vьraču | *vьračь |
| dative | *vьraču | *vьračema | *vьračemъ |
| accusative | *vьračь | *vьrača | *vьračę̇ |
| instrumental | *vьračьmь, *vьračemь* | *vьračema | *vьrači |
| locative | *vьrači | *vьraču | *vьračixъ |
| vocative | *vьraču | *vьrača | *vьrači |
* -ьmь in North Slavic, -emь in South Slavic.
Descendants
- South Slavic:
Further reading
- Vasmer, Max (1964–1973) “врач”, in Oleg Trubachyov, transl., Этимологический словарь русского языка [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), Moscow: Progress