Reconstruction:Proto-West Germanic/skutilu
Proto-West Germanic
Etymology
Borrowed from Latin scutella and readjusted by instrumental suffix *-ilu.[1]
Noun
*skutilu f
Inflection
| ō-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *skutilu | |
| Genitive | *skutilā | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *skutilu | *skutilō |
| Accusative | *skutilā | *skutilā |
| Genitive | *skutilā | *skutilō |
| Dative | *skutilē | *skutilōm, *skutilum |
| Instrumental | *skutilu | *skutilōm, *skutilum |
Descendants
- Old English: scutel
- Old Saxon: skutala
- Middle Low German: schȫtel, schȫtele, schotele, schöttel, schöttele, schottel, schottele, schüttel, schütel, schütele, schüttele
- German Low German: Schöttel
- Middle Low German: schȫtel, schȫtele, schotele, schöttel, schöttele, schottel, schottele, schüttel, schütel, schütele, schüttele
- Old Dutch: *skutala
- Old High German: skuzzila, scuzzila
References
- ^ Franck, Johannes (1936) “schotel”, in N. van Wijk, editor, Etymologisch woordenboek der nederlandsche taal (in Dutch), 2nd edition, The Hague: 's-Gravenhage: Martinus Nijhoff