Sacae
English
Noun
Sacae
- plural of Saca
Latin
Alternative forms
- Sagae
- Sacēs m sg
Etymology
From Old Persian 𐎿𐎣𐎠 (s-k-a /Sakā/) via Ancient Greek Σάκαι (Sákai).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsa.kae̯]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsaː.t͡ʃe]
Proper noun
Sacae m pl (genitive Sacārum); first declension
- Sacae, a Scythian tribe
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 6.50:
- Persae illos Sacas universos appellavere a proxima gente, antiqui Aramios, Scythae ipsi Persas Chorsaros et Caucasum montem Croucasim, hoc est nive candidum.
- (please add an English translation of this quotation)
- Persae illos Sacas universos appellavere a proxima gente, antiqui Aramios, Scythae ipsi Persas Chorsaros et Caucasum montem Croucasim, hoc est nive candidum.
- c. 84 BCE – 54 BCE, Catullus, Carmina 11.5–8:
- sive in Hyrcanos Arabesve molles, / seu Sacas sagittiferosve Parthos, / sive quae septemgeminus colorat / aequora Nilus
- or even among Hyrcani, or effeminate Arabs, / or even Sacae, or arrow-armed Parthi / or even the plains that the seven-mouthed Nile colours
- sive in Hyrcanos Arabesve molles, / seu Sacas sagittiferosve Parthos, / sive quae septemgeminus colorat / aequora Nilus
Declension
First-declension noun, plural only.
| plural | |
|---|---|
| nominative | Sacae |
| genitive | Sacārum |
| dative | Sacīs |
| accusative | Sacās |
| ablative | Sacīs |
| vocative | Sacae |
References
- Sacae in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “Sacae”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press