Sadducaeus
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek Σαδδουκαῖος (Saddoukaîos), from Hebrew צדוקי (ts'dokí).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sad.duːˈkae̯.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sad̪.d̪uˈt͡ʃɛː.us]
Proper noun
Saddūcaeus m (genitive Saddūcaeī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Saddūcaeus | Saddūcaeī |
| genitive | Saddūcaeī | Saddūcaeōrum |
| dative | Saddūcaeō | Saddūcaeīs |
| accusative | Saddūcaeum | Saddūcaeōs |
| ablative | Saddūcaeō | Saddūcaeīs |
| vocative | Saddūcaee | Saddūcaeī |