Stafangr
Old Norse
Etymology
From stafr (“staff”) + angr (“firth”).
Proper noun
Stafangr m (genitive Stafangrs)
Declension
| masculine | singular |
|---|---|
| indefinite | |
| nominative | Stafangr |
| accusative | Stafangr |
| dative | Stafangri |
| genitive | Stafangrs |
Descendants
- Icelandic: Stafangur
- Faroese: Stavangur
- Norwegian: Stavanger, Stavang
- Swedish: Stafånger