Tiefpunkt
German
Etymology
From tief (“deep”) + Punkt (“point, spot”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtiːfpʊŋkt/
Audio: (file) - Hyphenation: Tief‧punkt
Noun
Tiefpunkt m (strong, genitive Tiefpunktes or Tiefpunkts, plural Tiefpunkte)
- bottom, lowest point, low point, low, trough, nadir
- Synonyms: Tief, Tiefstand, Tiefststand
- Antonym: Höhepunkt
Declension
Declension of Tiefpunkt [masculine, strong]
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indef. | def. | noun | def. | noun | |
| nominative | ein | der | Tiefpunkt | die | Tiefpunkte |
| genitive | eines | des | Tiefpunktes, Tiefpunkts | der | Tiefpunkte |
| dative | einem | dem | Tiefpunkt, Tiefpunkte1 | den | Tiefpunkten |
| accusative | einen | den | Tiefpunkt | die | Tiefpunkte |
1Now rare, see notes.
Related terms
- Tiefflieger
- Tiefstapler
- Endpunkt
- Fluchtpunkt
- Doppelpunkt