Tullus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈtʊl.lʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪ul.lus]
Proper noun
Tullus m sg (genitive Tullī); second declension
- A Roman cognomen, famously held by:
- c. 52 BCE, Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico 6.29:
- Ei loco praesidioque Gaium Volcatium Tullum adulescentem praefecit.
- Over that fort and guard he appointed C. Volcatius Tullus, a young man.
- Ei loco praesidioque Gaium Volcatium Tullum adulescentem praefecit.
- Tullus Hostilius, the legendary third king of ancient Rome.
- Lucius Volcatius Tullus, consul in 66 BC.
- Lucius Volcatius Tullus, consul in 33 BC.
- Gnaeus Domitius Tullus, Roman senator in the first century AD.
- Publius Calvisius Tullus Ruso, Roman senator in the second century AD.
Declension
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Tullus |
| genitive | Tullī |
| dative | Tullō |
| accusative | Tullum |
| ablative | Tullō |
| vocative | Tulle |
References
- Tullus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.