aandrijven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aendriven. Equivalent to aan +‎ drijven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌdrɛi̯və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧drij‧ven

Verb

aandrijven

  1. (transitive) to drive, to power, to supply a driving force to
  2. (intransitive) to float near, to approach or arrive floating

Conjugation

Conjugation of aandrijven (strong class 1, separable)
infinitive aandrijven
past singular dreef aan
past participle aangedreven
infinitive aandrijven
gerund aandrijven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular drijf aan dreef aan aandrijf aandreef
2nd person sing. (jij) drijft aan, drijf aan2 dreef aan aandrijft aandreef
2nd person sing. (u) drijft aan dreef aan aandrijft aandreef
2nd person sing. (gij) drijft aan dreeft aan aandrijft aandreeft
3rd person singular drijft aan dreef aan aandrijft aandreef
plural drijven aan dreven aan aandrijven aandreven
subjunctive sing.1 drijve aan dreve aan aandrijve aandreve
subjunctive plur.1 drijven aan dreven aan aandrijven aandreven
imperative sing. drijf aan
imperative plur.1 drijft aan
participles aandrijvend aangedreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.