aandrukken

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ drukken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌdrʏ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧druk‧ken

Verb

aandrukken

  1. (transitive) to press in order to flatten or make something settle

Conjugation

Conjugation of aandrukken (weak, separable)
infinitive aandrukken
past singular drukte aan
past participle aangedrukt
infinitive aandrukken
gerund aandrukken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular druk aan drukte aan aandruk aandrukte
2nd person sing. (jij) drukt aan, druk aan2 drukte aan aandrukt aandrukte
2nd person sing. (u) drukt aan drukte aan aandrukt aandrukte
2nd person sing. (gij) drukt aan drukte aan aandrukt aandrukte
3rd person singular drukt aan drukte aan aandrukt aandrukte
plural drukken aan drukten aan aandrukken aandrukten
subjunctive sing.1 drukke aan drukte aan aandrukke aandrukte
subjunctive plur.1 drukken aan drukten aan aandrukken aandrukten
imperative sing. druk aan
imperative plur.1 drukt aan
participles aandrukkend aangedrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.