aanklampen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ klampen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌklɑm.pə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧klam‧pen

Verb

aanklampen

  1. (transitive) to accost; to approach and address, usually in an unpleasant fashion
  2. (transitive, archaic) to cling to, to hold fast

Conjugation

Conjugation of aanklampen (weak, separable)
infinitive aanklampen
past singular klampte aan
past participle aangeklampt
infinitive aanklampen
gerund aanklampen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klamp aan klampte aan aanklamp aanklampte
2nd person sing. (jij) klampt aan, klamp aan2 klampte aan aanklampt aanklampte
2nd person sing. (u) klampt aan klampte aan aanklampt aanklampte
2nd person sing. (gij) klampt aan klampte aan aanklampt aanklampte
3rd person singular klampt aan klampte aan aanklampt aanklampte
plural klampen aan klampten aan aanklampen aanklampten
subjunctive sing.1 klampe aan klampte aan aanklampe aanklampte
subjunctive plur.1 klampen aan klampten aan aanklampen aanklampten
imperative sing. klamp aan
imperative plur.1 klampt aan
participles aanklampend aangeklampt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.