aankloppen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aencloppen. Equivalent to aan +‎ kloppen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːŋklɔpə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧klop‧pen

Verb

aankloppen

  1. (intransitive) to knock on the door

Conjugation

Conjugation of aankloppen (weak, separable)
infinitive aankloppen
past singular klopte aan
past participle aangeklopt
infinitive aankloppen
gerund aankloppen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular klop aan klopte aan aanklop aanklopte
2nd person sing. (jij) klopt aan, klop aan2 klopte aan aanklopt aanklopte
2nd person sing. (u) klopt aan klopte aan aanklopt aanklopte
2nd person sing. (gij) klopt aan klopte aan aanklopt aanklopte
3rd person singular klopt aan klopte aan aanklopt aanklopte
plural kloppen aan klopten aan aankloppen aanklopten
subjunctive sing.1 kloppe aan klopte aan aankloppe aanklopte
subjunctive plur.1 kloppen aan klopten aan aankloppen aanklopten
imperative sing. klop aan
imperative plur.1 klopt aan
participles aankloppend aangeklopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.