aanschroeven

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ schroeven.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌsxru.və(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧schroe‧ven

Verb

aanschroeven

  1. (transitive) to tighten with screws, to tighten (a screw); to screw more tightly

Conjugation

Conjugation of aanschroeven (weak, separable)
infinitive aanschroeven
past singular schroefde aan
past participle aangeschroefd
infinitive aanschroeven
gerund aanschroeven n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schroef aan schroefde aan aanschroef aanschroefde
2nd person sing. (jij) schroeft aan, schroef aan2 schroefde aan aanschroeft aanschroefde
2nd person sing. (u) schroeft aan schroefde aan aanschroeft aanschroefde
2nd person sing. (gij) schroeft aan schroefde aan aanschroeft aanschroefde
3rd person singular schroeft aan schroefde aan aanschroeft aanschroefde
plural schroeven aan schroefden aan aanschroeven aanschroefden
subjunctive sing.1 schroeve aan schroefde aan aanschroeve aanschroefde
subjunctive plur.1 schroeven aan schroefden aan aanschroeven aanschroefden
imperative sing. schroef aan
imperative plur.1 schroeft aan
participles aanschroevend aangeschroefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.