aanslijken

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ slijk +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnˌslɛi̯.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧slij‧ken

Verb

aanslijken

  1. (dated, intransitive) to be expanded or replenished by mud deposits; to form from mud deposits
  2. (dated, intransitive) to be clogged by mud deposits

Conjugation

Conjugation of aanslijken (weak, separable)
infinitive aanslijken
past singular slijkte aan
past participle aangeslijkt
infinitive aanslijken
gerund aanslijken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular slijk aan slijkte aan aanslijk aanslijkte
2nd person sing. (jij) slijkt aan, slijk aan2 slijkte aan aanslijkt aanslijkte
2nd person sing. (u) slijkt aan slijkte aan aanslijkt aanslijkte
2nd person sing. (gij) slijkt aan slijkte aan aanslijkt aanslijkte
3rd person singular slijkt aan slijkte aan aanslijkt aanslijkte
plural slijken aan slijkten aan aanslijken aanslijkten
subjunctive sing.1 slijke aan slijkte aan aanslijke aanslijkte
subjunctive plur.1 slijken aan slijkten aan aanslijken aanslijkten
imperative sing. slijk aan
imperative plur.1 slijkt aan
participles aanslijkend aangeslijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • aanslijking
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.