aansluiten

Dutch

Etymology

From aan +‎ sluiten.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnslœy̯tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧slui‧ten

Verb

aansluiten

  1. (transitive) to connect
  2. (transitive) to install
  3. (intransitive) to fit, to join up, to connect, to interface
  4. (reflexive or intransitive) to join (a group)
  5. (intransitive, transitive) to fit or join seamlessly

Conjugation

Conjugation of aansluiten (strong class 2b, separable)
infinitive aansluiten
past singular sloot aan
past participle aangesloten
infinitive aansluiten
gerund aansluiten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sluit aan sloot aan aansluit aansloot
2nd person sing. (jij) sluit aan sloot aan aansluit aansloot
2nd person sing. (u) sluit aan sloot aan aansluit aansloot
2nd person sing. (gij) sluit aan sloot aan aansluit aansloot
3rd person singular sluit aan sloot aan aansluit aansloot
plural sluiten aan sloten aan aansluiten aansloten
subjunctive sing.1 sluite aan slote aan aansluite aanslote
subjunctive plur.1 sluiten aan sloten aan aansluiten aansloten
imperative sing. sluit aan
imperative plur.1 sluit aan
participles aansluitend aangesloten
1) Archaic.

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: aansluit

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.