abid

See also: Abid

English

Pronunciation

  • Rhymes: -ɪd

Etymology 1

See abide.

Verb

abid

  1. (archaic) simple past and past participle of abide

Etymology 2

From Arabic عَبْد (ʕabd, “slave”).

Noun

abid (plural abids)

  1. slave
  2. servant
  3. worshipper

See also

Anagrams

Azerbaijani

Etymology

Borrowed from Arabic عَابِد (ʕābid).

Pronunciation

  • IPA(key): [ɑːˈbid]
  • Hyphenation: a‧bid

Noun

abid (definite accusative abidi, plural abidlər)

  1. (Islam) devotee, pious person
    • 2020 April 2, Əhli-beyt‎[1]:
      Cavan tövbə edərək abidlər cərgəsinə daxil oldu.
      The young man repented of his sins and joined the ranks of the pious.

Declension

Declension of abid
singular plural
nominative abidabidlər
definite accusative abidiabidləri
dative abidəabidlərə
locative abiddəabidlərdə
ablative abiddənabidlərdən
definite genitive abidinabidlərin
Possessive forms of abid
nominative
singular plural
mənim (“my”) abidim abidlərim
sənin (“your”) abidin abidlərin
onun (“his/her/its”) abidi abidləri
bizim (“our”) abidimiz abidlərimiz
sizin (“your”) abidiniz abidləriniz
onların (“their”) abidi or abidləri abidləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) abidimi abidlərimi
sənin (“your”) abidini abidlərini
onun (“his/her/its”) abidini abidlərini
bizim (“our”) abidimizi abidlərimizi
sizin (“your”) abidinizi abidlərinizi
onların (“their”) abidini or abidlərini abidlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) abidimə abidlərimə
sənin (“your”) abidinə abidlərinə
onun (“his/her/its”) abidinə abidlərinə
bizim (“our”) abidimizə abidlərimizə
sizin (“your”) abidinizə abidlərinizə
onların (“their”) abidinə or abidlərinə abidlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) abidimdə abidlərimdə
sənin (“your”) abidində abidlərində
onun (“his/her/its”) abidində abidlərində
bizim (“our”) abidimizdə abidlərimizdə
sizin (“your”) abidinizdə abidlərinizdə
onların (“their”) abidində or abidlərində abidlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) abidimdən abidlərimdən
sənin (“your”) abidindən abidlərindən
onun (“his/her/its”) abidindən abidlərindən
bizim (“our”) abidimizdən abidlərimizdən
sizin (“your”) abidinizdən abidlərinizdən
onların (“their”) abidindən or abidlərindən abidlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) abidimin abidlərimin
sənin (“your”) abidinin abidlərinin
onun (“his/her/its”) abidinin abidlərinin
bizim (“our”) abidimizin abidlərimizin
sizin (“your”) abidinizin abidlərinizin
onların (“their”) abidinin or abidlərinin abidlərinin

Further reading

  • “abid” in Obastan.com.

Estonian

Noun

abid

  1. nominative plural of abi

Indonesian

Etymology 1

From Malay abid, from Classical Malay عابد (abid), from Arabic أَبَدِيّ (ʔabadiyy). Doublet of abadi.

Adjective

abid (comparative lebih abid, superlative paling abid)

  1. (obsolete) immortal, undying, eternal
    Synonyms: abadi, kekal

Etymology 2

From Malay abid, from Classical Malay عابد (abid), from Arabic عَبِيد (ʕabīd), plural of عَبْد (ʕabd).

Noun

abid

  1. pious person

Etymology 3

From Arabic عَابِد (ʕābid), active participle of عَبَدَ (ʕabada).

Verb

abid

  1. to pray

Malay

Etymology

From Arabic عَبِيد (ʕabīd), plural of عَبْد (ʕabd). Doublet of abdi.

Pronunciation

  • IPA(key): /abit/
    • (Johor-Riau) IPA(key): [a.bet̚]
      • Audio (Malaysia):(file)
    • (Baku) IPA(key): [a.bɪt̚]
  • Rhymes: -bit, -it
  • Hyphenation: a‧bid

Noun

abid (Jawi spelling عابد or عبيد, plural abidin or abid-abid)

  1. (Islam) Someone who performs acts of worship a lot.

Descendants

  • Indonesian: abid

References

Etymology

From Proto-Athabaskan *-wə̓tʼ.

Noun

abid

  1. (anatomy) stomach

Inflection

Possessives of abid
singular duoplural plural
1st person shibid nihibid danihibid
2nd person nibid nihibid danihibid
3rd person bibid
4th person (3o) yibid
4th person (3a) habid
Indefinite (3i) abid

References

  • Sharon Hargus, Keren Rice (2005) Athabaskan Prosody, Amsterdam: John Benjamins Publishing Company, →ISBN, page 103

Northern Kurdish

Alternative forms

Etymology

From Arabic عَابِد (ʕābid, “worshipper, adorer”), active participle of عَبَدَ (ʕabada, “to worship, venerate”), derived from the root ع ب د (ʕ b d).

Pronunciation

  • IPA(key): /ɑːˈbɪd/

Noun

abid m or f (Arabic spelling ئابد)

  1. a pious or devout person; ascetic

Declension

Declension of abid
definite feminine and masculine gender
case singular plural
feminine masculine
nominative abid abid abid
construct abida abidê abidên
oblique abidê abidî abidan
demonstrative oblique wê abidê wî abidî wan abidan
vocative abidê abido abidino
indefinite feminine and masculine gender
case singular plural
feminine masculine
nominative abidek abidek abidin
construct abideke abidekî abidine
oblique abidekê abidekî abidinan

References

  • Chyet, Michael L. (2020) “abid”, in Ferhenga Birûskî: Kurmanji–English Dictionary (Language Series; 1), volume 1, London: Transnational Press, page 1
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.