abiectatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abiectō.
Participle
abiectātus (feminine abiectāta, neuter abiectātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abiectātus | abiectāta | abiectātum | abiectātī | abiectātae | abiectāta | |
| genitive | abiectātī | abiectātae | abiectātī | abiectātōrum | abiectātārum | abiectātōrum | |
| dative | abiectātō | abiectātae | abiectātō | abiectātīs | |||
| accusative | abiectātum | abiectātam | abiectātum | abiectātōs | abiectātās | abiectāta | |
| ablative | abiectātō | abiectātā | abiectātō | abiectātīs | |||
| vocative | abiectāte | abiectāta | abiectātum | abiectātī | abiectātae | abiectāta | |