abiectatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of abiectō.

Participle

abiectātus (feminine abiectāta, neuter abiectātum); first/second-declension participle

  1. abandoned

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abiectātus abiectāta abiectātum abiectātī abiectātae abiectāta
genitive abiectātī abiectātae abiectātī abiectātōrum abiectātārum abiectātōrum
dative abiectātō abiectātae abiectātō abiectātīs
accusative abiectātum abiectātam abiectātum abiectātōs abiectātās abiectāta
ablative abiectātō abiectātā abiectātō abiectātīs
vocative abiectāte abiectāta abiectātum abiectātī abiectātae abiectāta