accepteren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch accepteren, from Middle French accepter, from Latin acceptō.
Pronunciation
- IPA(key): /ɑk.sɛpˈteːrə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ac‧cep‧te‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
accepteren
- (transitive) to accept
- Synonym: aanvaarden
Conjugation
| Conjugation of accepteren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | accepteren | |||
| past singular | accepteerde | |||
| past participle | geaccepteerd | |||
| infinitive | accepteren | |||
| gerund | accepteren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | accepteer | accepteerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | accepteert, accepteer2 | accepteerde | ||
| 2nd person sing. (u) | accepteert | accepteerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | accepteert | accepteerde | ||
| 3rd person singular | accepteert | accepteerde | ||
| plural | accepteren | accepteerden | ||
| subjunctive sing.1 | acceptere | accepteerde | ||
| subjunctive plur.1 | accepteren | accepteerden | ||
| imperative sing. | accepteer | |||
| imperative plur.1 | accepteert | |||
| participles | accepterend | geaccepteerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||