accessorius
Latin
Etymology
From accessor (“helper”) + -ius, from accessus, perfect passive participle of accēdō (“approach”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ak.kɛsˈsoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [at.t͡ʃesˈsɔː.ri.us]
Adjective
accessōrius (feminine accessōria, neuter accessōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | accessōrius | accessōria | accessōrium | accessōriī | accessōriae | accessōria | |
| genitive | accessōriī | accessōriae | accessōriī | accessōriōrum | accessōriārum | accessōriōrum | |
| dative | accessōriō | accessōriae | accessōriō | accessōriīs | |||
| accusative | accessōrium | accessōriam | accessōrium | accessōriōs | accessōriās | accessōria | |
| ablative | accessōriō | accessōriā | accessōriō | accessōriīs | |||
| vocative | accessōrie | accessōria | accessōrium | accessōriī | accessōriae | accessōria | |
Related terms
Descendants
- → Catalan: accessori
- → Middle English: accessorie
- English: accessory
- → French: accessoire
- → Italian: accessorio
- → Polish: akcesorium
- → Portuguese: acessório
Noun
accessōrius m (genitive accessōriī or accessōrī); second declension
- (Medieval Latin) accessory (to a crime), accomplice
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | accessōrius | accessōriī |
| genitive | accessōriī accessōrī1 |
accessōriōrum |
| dative | accessōriō | accessōriīs |
| accusative | accessōrium | accessōriōs |
| ablative | accessōriō | accessōriīs |
| vocative | accessōrie | accessōriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- "accessorius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)