acclaratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of acclārō
Participle
acclārātus (feminine acclārāta, neuter acclārātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | acclārātus | acclārāta | acclārātum | acclārātī | acclārātae | acclārāta | |
| genitive | acclārātī | acclārātae | acclārātī | acclārātōrum | acclārātārum | acclārātōrum | |
| dative | acclārātō | acclārātae | acclārātō | acclārātīs | |||
| accusative | acclārātum | acclārātam | acclārātum | acclārātōs | acclārātās | acclārāta | |
| ablative | acclārātō | acclārātā | acclārātō | acclārātīs | |||
| vocative | acclārāte | acclārāta | acclārātum | acclārātī | acclārātae | acclārāta | |