accognito
Latin
Alternative forms
Etymology
From accognitus (“known”) + -ō (verb-forming suffix). Attested from the mid-9th century in France.[1]
Verb
accognitō (present infinitive accognitāre, perfect active accognitāvī, supine accognitātum); first conjugation (Early Medieval Latin)
Conjugation
Conjugation of accognitō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | accognitō | accognitās | accognitat | accognitāmus | accognitātis | accognitant | ||||||
| imperfect | accognitābam | accognitābās | accognitābat | accognitābāmus | accognitābātis | accognitābant | |||||||
| future | accognitābō | accognitābis | accognitābit | accognitābimus | accognitābitis | accognitābunt | |||||||
| perfect | accognitāvī | accognitāvistī | accognitāvit | accognitāvimus | accognitāvistis | accognitāvērunt, accognitāvēre | |||||||
| pluperfect | accognitāveram | accognitāverās | accognitāverat | accognitāverāmus | accognitāverātis | accognitāverant | |||||||
| future perfect | accognitāverō | accognitāveris | accognitāverit | accognitāverimus | accognitāveritis | accognitāverint | |||||||
| passive | present | accognitor | accognitāris, accognitāre |
accognitātur | accognitāmur | accognitāminī | accognitantur | ||||||
| imperfect | accognitābar | accognitābāris, accognitābāre |
accognitābātur | accognitābāmur | accognitābāminī | accognitābantur | |||||||
| future | accognitābor | accognitāberis, accognitābere |
accognitābitur | accognitābimur | accognitābiminī | accognitābuntur | |||||||
| perfect | accognitātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | accognitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | accognitātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | accognitem | accognitēs | accognitet | accognitēmus | accognitētis | accognitent | ||||||
| imperfect | accognitārem | accognitārēs | accognitāret | accognitārēmus | accognitārētis | accognitārent | |||||||
| perfect | accognitāverim | accognitāverīs | accognitāverit | accognitāverīmus | accognitāverītis | accognitāverint | |||||||
| pluperfect | accognitāvissem | accognitāvissēs | accognitāvisset | accognitāvissēmus | accognitāvissētis | accognitāvissent | |||||||
| passive | present | accogniter | accognitēris, accognitēre |
accognitētur | accognitēmur | accognitēminī | accognitentur | ||||||
| imperfect | accognitārer | accognitārēris, accognitārēre |
accognitārētur | accognitārēmur | accognitārēminī | accognitārentur | |||||||
| perfect | accognitātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | accognitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | accognitā | — | — | accognitāte | — | ||||||
| future | — | accognitātō | accognitātō | — | accognitātōte | accognitantō | |||||||
| passive | present | — | accognitāre | — | — | accognitāminī | — | ||||||
| future | — | accognitātor | accognitātor | — | — | accognitantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | accognitāre | accognitārī | accognitāns | — | |||||||||
| future | accognitātūrum esse | accognitātum īrī | accognitātūrus | accognitandus | |||||||||
| perfect | accognitāvisse | accognitātum esse | — | accognitātus | |||||||||
| future perfect | — | accognitātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | accognitātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| accognitandī | accognitandō | accognitandum | accognitandō | accognitātum | accognitātū | ||||||||
Descendants
- Old Catalan: acuyndar, acundar, acunydar, acuydar
- Franco-Provençal: accoindier
- Old French: acointier (see there for further descendants)
- Old Occitan: acoindar
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “accŏgnĭtus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 24: Refonte A–Aorte, page 77
- ^ Niermeyer, Jan Frederik (1976) “adcognitare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 17