acoro
Catalan
Verb
acoro
- first-person singular present indicative of acorar
Galician
Etymology 1
Deverbal from acorar.
Pronunciation
- IPA(key): /aˈkoɾo/ [ɑˈko.ɾʊ]
- Rhymes: -oɾo
- Hyphenation: a‧co‧ro
Noun
acoro m (plural acoros)
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “acoro”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “acoro”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “acoro”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Etymology 2
Verb
acoro
- first-person singular present indicative of acorar
Italian
Etymology
From Latin, from Ancient Greek ἄκορος (ákoros).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈa.ko.ro/
- Rhymes: -akoro
- Hyphenation: à‧co‧ro
Noun
acoro m (plural acori)
Latin
Noun
acorō
- dative/ablative singular of acorus
Spanish
Verb
acoro
- first-person singular present indicative of acorar