adamantinus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ἀδαμάντινος (adamántinos).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.daˈman.tɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.d̪aˈman̪.t̪i.nus]
Adjective
adamantinus (feminine adamantina, neuter adamantinum); first/second-declension adjective
- adamantine (all senses)
- Synonym: adamantēus
- incorruptible, impregnable
- inflexible
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adamantinus | adamantina | adamantinum | adamantinī | adamantinae | adamantina | |
| genitive | adamantinī | adamantinae | adamantinī | adamantinōrum | adamantinārum | adamantinōrum | |
| dative | adamantinō | adamantinae | adamantinō | adamantinīs | |||
| accusative | adamantinum | adamantinam | adamantinum | adamantinōs | adamantinās | adamantina | |
| ablative | adamantinō | adamantinā | adamantinō | adamantinīs | |||
| vocative | adamantine | adamantina | adamantinum | adamantinī | adamantinae | adamantina | |
Descendants
- English: adamantine
- Italian: adamantino
References
- “adamantinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “adamantinus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- adamantinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.