adcubitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of adcumbō.
Participle
adcubitus (feminine adcubita, neuter adcubitum); first/second-declension participle
- alternative form of accubitus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adcubitus | adcubita | adcubitum | adcubitī | adcubitae | adcubita | |
| genitive | adcubitī | adcubitae | adcubitī | adcubitōrum | adcubitārum | adcubitōrum | |
| dative | adcubitō | adcubitae | adcubitō | adcubitīs | |||
| accusative | adcubitum | adcubitam | adcubitum | adcubitōs | adcubitās | adcubita | |
| ablative | adcubitō | adcubitā | adcubitō | adcubitīs | |||
| vocative | adcubite | adcubita | adcubitum | adcubitī | adcubitae | adcubita | |