addiscens
Latin
Etymology
Present participle of addiscō
Participle
addiscēns (genitive addiscentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | addiscēns | addiscentēs | addiscentia | ||
| genitive | addiscentis | addiscentium | |||
| dative | addiscentī | addiscentibus | |||
| accusative | addiscentem | addiscēns | addiscentēs addiscentīs |
addiscentia | |
| ablative | addiscente addiscentī1 |
addiscentibus | |||
| vocative | addiscēns | addiscentēs | addiscentia | ||
1When used purely as an adjective.