additus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of addō.
Participle
additus (feminine addita, neuter additum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | additus | addita | additum | additī | additae | addita | |
| genitive | additī | additae | additī | additōrum | additārum | additōrum | |
| dative | additō | additae | additō | additīs | |||
| accusative | additum | additam | additum | additōs | additās | addita | |
| ablative | additō | additā | additō | additīs | |||
| vocative | addite | addita | additum | additī | additae | addita | |
References
- “additus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- additus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a digression, episode: quod ornandi causa additum est
- a digression, episode: quod ornandi causa additum est
- https://outils.biblissima.fr/en/collatinus-web/