addormio
Latin
Etymology
From ad (“to”) + dormiō (“sleep”). Attested in Caelius Aurelianus.[1]
Verb
addormiō (present infinitive addormīre); fourth conjugation, no passive, no perfect or supine stems (Late Latin)
- to begin to sleep
- to fall asleep, go to sleep
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | addormiō | addormīs | addormit | addormīmus | addormītis | addormiunt | ||||||
| imperfect | addormiēbam | addormiēbās | addormiēbat | addormiēbāmus | addormiēbātis | addormiēbant | |||||||
| future | addormiam | addormiēs | addormiet | addormiēmus | addormiētis | addormient | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | addormiam | addormiās | addormiat | addormiāmus | addormiātis | addormiant | ||||||
| imperfect | addormīrem | addormīrēs | addormīret | addormīrēmus | addormīrētis | addormīrent | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | addormī | — | — | addormīte | — | ||||||
| future | — | addormītō | addormītō | — | addormītōte | addormiuntō | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | addormīre | — | addormiēns | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| addormiendī | addormiendō | addormiendum | addormiendō | — | — | ||||||||
Related terms
Descendants
References
- addormio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ “addormio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press