adeptus
Latin
Etymology
Perfect participle of adipīscor.
Participle
adeptus (feminine adepta, neuter adeptum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | adeptus | adepta | adeptum | adeptī | adeptae | adepta | |
| genitive | adeptī | adeptae | adeptī | adeptōrum | adeptārum | adeptōrum | |
| dative | adeptō | adeptae | adeptō | adeptīs | |||
| accusative | adeptum | adeptam | adeptum | adeptōs | adeptās | adepta | |
| ablative | adeptō | adeptā | adeptō | adeptīs | |||
| vocative | adepte | adepta | adeptum | adeptī | adeptae | adepta | |
Descendants
References
- “adeptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "adeptus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- adeptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.